صبحی که گلت به باغ باشد


گل در بغل چراغ باشد

تمثال شریک حسن مپسند


گو آینه بی تو داغ باشد

ای سایه نشان خویش گم کن


تا خورشیدت سراغ باشد

آنسوی عدم دو گام واکش


گرآرزوی فراغ باشد

مردیم به حسرت دل جمع


این غنچه گل چه باغ باشد

گویند بهشت جای خوبی ست


آنجا هم اگر دماغ باشد

بیدل به امید وصل شادیم


گو طوطی بخت زاغ باشد